ΠΡΟΣΩΠΑ: Jurgen Hermann

Jurgen Hermann - Swiss Institut of Technology

H ΙΔΙΟΦΥΙΑ
Ποιός είναι ο Jurgen Hermann;

O Jurgen Hermann γεννήθηκε στο Λιχτενστάιν, σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός και ηλεκτρονικός στην ανωτάτη σχολή μηχανικών του Buchs στην Ελβετία, έγινε πασίγνωστος σαν ο άνθρωπος που έγραψε το πρόγραμμα, επινόησε πρώτος και κατασκεύασε τον πρώτο στον κόσμο καταδυτικό υπολογιστή χειρός (διατριβή του στο πανεπιστήμιο το 1980), παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών, έζησε 18 χρόνια στις ΗΠΑ, ίδρυσε εταιρίες στη Silicon Valley, τη Χαβάη, την Ελβετία, την Φλόριντα, είναι ο εφευρέτης πρωτοποριακών για την εποχή του συστημάτων υπολογιστών και συστημάτων μικροτσίπ, κατέχει περισσότερα από 30 διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας, δημιούργησε χιλιάδες θέσεις εργασίας σε όλο τον κόσμο, ο ίδιος δημιούργησε μια αμύθητη περιουσία, το 2000 επέστρεψε στην πατρίδα του το Λιχτενστάιν, ίδρυσε εταιρίες επενδύσεων κεφαλαίων και πολεμήθηκε απο την οικονομική μαφία (όπως την ονομάζει) της χώρας του με αποτέλεσμα να χάσει τεράστια κεφάλαια, γεγονός που τον οδήγησε σήμερα να μηνύσει την τράπεζα Frick ζητώντας αποζημίωση 33 εκατ. ελβετικών φράγκων, τον διευθυντή της για 10 εκατ. ελβετικά φράγκα και την ίδια την κυβέρνηση της χώρας του ζητώντας αποζημιώσεις 250 εκατ. ελβετικών φράγκων απο το δημόσιο, τώρα ζει στο Λιχτενστάιν με την οικογένειά του.

Ο DecoBrain I ήταν ο πρώτος πλήρως ηλεκτρονικός υπολογιστής κατάδυσης στον κόσμο που κατασκευάστηκε το 1980 απο την Divetronics την εταιρία του μηχανικού και εφευρέτη Juergen Hermann από το Λιχτενστάιν, σε συνεργασία με τον καθηγητή Hans Hass. Ο υπολογιστής δούλευε με αποθηκευμένο πίνακα κατάδυσης, ο οποίος βασιζόταν σε ένα μοντέλο που αναπτύχθηκε από το μαθηματικό υπολογιστικό μοντέλο αλγόριθμου του καθηγητή Albert Bühlmann. Η κυκλοφορία στην αγορά του DecoBrain, ο οποίος πωλήθηκε κυρίως σε δύτες και στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ περιορίστηκε σε 20.000 μονάδες. 

Ο DecoBrain ήταν ένας από τους καλύτερους υπολογιστές κατάδυσης στον κόσμο. Όπως μπορεί να δεί κανείς όμως καθαρά στη φωτογραφία, το μέγεθός του ήτανε όσο ένας βραχίονας ενήλικα και ζύγιζε περίπου ένα κιλό. Αντικαταστάθηκε από τον DecoBrain II και σύντομα απο τον MicroBrain, τον πρώτο μικρότερο και ελαφρύτερο καταδυτικό υπολογιστή χειρός στην αγορά, φτάνοντας σταδιακά στον Aladin της Uwatec που σημάδεψε την εποχή και την επανάσταση των καταδυτικών κομπιούτερ. 

Η μοναδική συνέντευξη που ακολουθεί παρακάτω του δημιουργού στο γερμανικό Taucher είναι χαρακτηριστική. 

Ερ: Γιούργκεν, τι σε έφερε κοντά στον καταδυτικό αθλητισμό;

Κατάγομαι από το Λίχτενσταϊν. Ο πατέρας μου ήταν αρχηγός της πυροσβεστικής, υπεύθυνος επίσης της υπηρεσίας αερίου και υπήρξε και ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του πρώτου καταδυτικού ομίλου. Εκεί ξεκίνησα και εγώ στην ηλικία των 14 ετών με τις καταδύσεις, προπάντως όμως λόγω ενός άλλου ιδρυτικού μέλους του ομίλου, του Heinz Wegelin, ο οποίος έκανε τότε καταδύσεις στις κοραλιογεννείς περιοχές της Μεσογείου και μας διηγούταν διάφορα συναρπαστικά γεγονότα.

Ερ: Πως έφτασες στην ιδέα να κατασκευάσεις ένα DIVE COMPUTER;

Εγώ σαν ερασιτέχνης αυτοδύτης και ως μέλος του συλλόγου, πραγματοποίησα κατά την διάρκεια των ετών αμέτρητες καταδύσεις και διαπίστωσα, πως στους τότε SOS μηχανικούς μετρητές αποσυμπίεσης που είχαμε μαζί μας, ο δείκτης συχνά ήταν στο κόκκινο χωρίς να υπάρχει λογική εξήγηση γι’ αυτό. Για μένα ήταν ολοφάνερο πως το μοντέλο μέτρησης του SOS μετρητή αποσυμπίεσης δεν ανταποκρινόταν στην κάθ' αυτού κατάδυση, παρά μόνο ήταν ένας γενικός κανόνας μέτρησης της περιεκτικότητας του αζώτου στο αίμα, όμως σίγουρα δεν ήταν τίποτα το ακριβές. Οι καταδύσεις που γινόταν σύμφωνα με τους υπάρχοντες υπολογισμούς (με τον υπάρχοντα πίνακα) ήταν σχεδόν σίγουρο ότι χρησιμοποιούνταν σαν άλλοθι, γιατί κανείς δεν πραγματοποιούσε κατάδυση σύμφωνα με αυτού του τρόπου τους υπολογισμούς. Δηλαδή, κοιτούσαν τον πίνακα και βουτούσαν κατά την κρίση του ο καθένας. Επιπλέον σ’ αυτό προσθέτονταν και το γεγονός, ότι τα τότε βαθύμετρα δεν ήταν και τόσο ακριβή, καθώς έδειχναν μέχρι και 10μ. διαφορά κατά την μέτρηση του βάθους και επίσης πολλές φορές οι δύτες στην έναρξη της κατάδυσης ξεχνούσαν να μηδενίζουν το ρολόι τους (να γυρίζουν το δαχτυλίδι στο σωστό σημείο). Και οι δύο αυτές ανακριβείς μετρήσεις μαζί με το γεγονός της ανεπάρκειας του πίνακα ο οποίος εξανάγκαζε κάθε δύτη να αυτοσχεδιάζει, οδήγησαν σε πολλά ατυχήματα.

SOS Μηχανικός Μετρητής Αποσυμπίεσης

Ερ: Και αυτό θέλησες να το βελτιώσης;

Ναι ακριβώς. Σαν εκκολαπτόμενος μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος, ήμουν της γνώμης ότι αυτό θα μπορούσε να υπολογιστεί από έναν κομπιούτερ τον οποίο θα φοράγαμε στο χέρι στις καταδύσεις μας και θα μετρούσε με ακρίβεια το βάθος και την ώρα. Η Ιntel είχε εφεύρει το 1974 το μικροκομπιούτερ και παρουσίασε το 1977 τον πρώτο 8-μπιτ μικροκομπιούτερ, τον 8080 στην αγορά. Με αυτόν τον υπολογιστή ήρθα σε επαφή κατά την διάρκεια των σπουδών μου και ανέπτυξα διάφορα προγράμματα.

Ερ: Δηλαδή ήσουν πεπεισμένος ότι έτσι θα κατασκεύαζες έναν υπολογιστή καταδύσεων;

Ναι, η επιθυμία μου για βελτίωση σ’ αυτό το πεδίο αλληλοσυμπληρωνόταν με τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό και όπως το ήθελε και η τύχη ο Δρ. Albert Bühlmann δίδασκε εκείνη την εποχή στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης υπερβαρική ιατρική. Αυτός είχε αναπτύξει την κλίμακα καταδύσεων Bühlmann για τον ομοσπονδιακό στρατό της Ελβετίας, σύμφωνα με την οποία κάναμε όλοι τότε καταδύσεις. Ο καθηγητής Bühlmann ασχολήθηκε συν τις άλλοις και με την περίθαλψη των ασθενών με αναπνευστικά προβλήματα. Για την θεραπεία αυτών των ασθενών χρησιμοποιούσε μια υπερβαρική θεραπεία με οξυγόνο και επίσης τους επέβαλε και μία αγωγή για εβδομάδες στον θάλαμο πίεσης της πανεπιστημιακής κλινικής. Με την εμπειρία που αποκόμισε απ' όλο αυτό, κατάφερε μαζί με τους καθηγητές μαθηματικούς να κάνει ένα μοντέλο υπολογισμών το οποίο αποθηκεύτηκε σε έναν υπερυπολογιστή της IBM του πανεπιστημίου. Το 1980 ήταν το αντικείμενο της διπλωματικής μου εργασίας, αυτό το μοντέλο υπολογισμών να το προγραμματίσω σε έναν Intel-μικρουπολογιστή.

Ερ: Δηλαδή το Deco Computer έγινε αντικείμενο της διπλωματικής σου εργασίας;

Σωστά, αλλά στη αρχή ο καθηγητής Bühlmann το αποδοκίμασε. Ήταν της γνώμης πως ήταν αδύνατο να γίνει, ότι και άλλοι το προσπάθησαν. Δεν ήταν δυνατόν. Δεν μπορούσε να υποστηρίξει ένα τέτοιο σχέδιο. Στο παρελθόν αρκετοί καθηγητές του πολυτεχνείου το προσπάθησαν αλλά απέτυχαν. Με συμβούλευσε να κάνω κάποια άλλη διπλωματική εργασία.

Ερ: Και πως και τα κατάφερες;

Δεν κατέθεσα εύκολα τα όπλα και απευθύνθηκα στον υπεύθυνο του εργαστηρίου των θαλάμων πίεσης του πανεπιστημίου, κ. Benno Schenk. Αυτός σαν μηχανολόγος ήταν καλά εξοικιωμένος με το μοντέλο του καθηγητή Bühlmann και πάνω απ’ όλα ενθουσιασμένος με την ιδέα μου. Κάποιος θα πρέπει κάποτε να τα καταφέρει είπε και με προμήθευσε με όλες τις πληροφορίες σχετικά με το μοντέλο του καθηγητή Bühlmann, το μοντέλο ZHL-12 οποίο αναφερόταν σε 12 τύπους ιστών. Στα πλαίσια της διπλωματικής μου εργασίας κατάφερα να βελτιώσω το πρόγραμμα υπολογισμού και να το προσαρμόσω στις δυνατότητες του Intel 80C48 μικρουπολογιστή που μόλις είχε εμφανιστεί. Ο 80C48 ήταν ένας SINGLE-CHIP Computer με μνήμη ROM 4k και 128 RAM. Σε έναν τέτοιο υπολογιστή έπρεπε να μετατρέψω όλη την κλίμακα υπολογισμού ZHL-12 του καθηγητή Bühlmann παρ΄όλο που ο υπολογιστής δεν είχε πάνω από 1 ΜΗz και είχε δυνατήτητα υπολογισμού 8-bit.

Ερ: Και πως κατάφερες να αναπαράγης το περίπλοκο μοντέλο ZHL-12;

Έπρεπε να μετατρέψω τους πολλαπλασιασμούς, τις διαιρέσεις, την LN και e-λειτουργία, τους πίνακες Tylor σε ειδικά στοιχεία για τον 80C48 για να ενσωματώσω τις εξισώσεις στον υπολογιστή με αριθμητική παράσταση. Επίσης και το 8-bit φάσμα υπολογισμών έπρεπε να το αυξήσω σε 16-bit και 32-bit αποτελέσματα για να έχω αρκετή ακρίβεια υπολογισμών. Και μόλις τελείωσα με τις μετατροπές και προγραμματισμούς, διαπίστωσα πως είχα φτάσει στο όριο των δυνατοτήτων του υπολογιστή, ο οποίος ως γνωστόν είχε μόνο 4Κ ROM και τότε θα έβγαινε αληθινή η προφητεία του καθηγητή αν δεν κατάφερνα να εφεύρω τότε το MEMORY-BANK-SWITCHING με το οποίο έκανα επέκταση της μνήμης ROM του υπολογιστή από 4κ σε 12κ. Αυτός ο πρόσθετος χώρος μου ήταν πλέον αρκετός για να αποθηκεύσω όλα τα υπόλοιπα και η IBM κατέγραψε τότε το MEMORY-BANK-SWITCHING στα εγχειρίδια εφαρμογών της.

Ερ: Αυτό όμως θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά δύσκολο!

Ακριβώς. Όμως η ανάγκη σε κάνει εφευρετικό! Πάντα κατάφερνα τα καλύτερα αποτελέσματα, όταν ήμουν κάτω από μεγάλη πίεση. Όταν θα έπρεπε να βρεθεί μία λύση ή να πάνε όλα χαμένα. Σε κάτι τέτοιες στιγμές είχα τις καλύτερες ιδέες.

Ερ: Από που αντλείς ιδέες, πως «σου ‘ρχονται»;

Νομίζω πως αυτό έχει να κάνει με το πόσο εντατικά αντιμετωπίζει κάποιος ένα πρόβλημα. Όσο περισσότερο κάποιος ασχολείται με κάτι και όσο πιο πολύ έχει εξετάσει όλες τις πιθανότητες, τόσο καλύτερη άποψη μπορεί να έχει, δηλαδή μεγαλύτερη εμπειρία πάνω σε κάποιο θέμα. Τελικά μπορεί κάποιος, ενώ έχει βρεθεί σε αδιέξοδο να μπορέσει να υπολογίσει τι θα μπορούσε να βοηθήσει για να βρεθεί η λύση. Στην χειρότερη περίπτωση βρίσκεται και πάλι στο ίδιο αδιέξοδο, όμως έχει αποκομίσει κάτι. Και κάποτε έχοντας γνωρίσει όλα τα αδιέξοδα, βρίσκει επιτέλους το σωστό τρόπο-δρόμο για την λύση. Με λίγα λόγια, χαμένος είναι μόνο όταν κάποιος τα παρατάει. Χωρίς κόπο δεν υπάρχει κέρδος.

Ερ: Οι σημερινοί υπολογιστές έχουν 10.000 φορές περισσότερη απόδοση. Οι σημερινοί DIVE COMPUTER όμως δεν είναι ουσιαστικά πιο γρήγοροι από τον DecoBrain!

Από το 1981 που η Intel έφερε τον 80C48 στην αγορά και εγώ έγραψα το πρόγραμμα επάνω του, δεν άλλαξε τίποτα όσον αφορά το μοντέλο υπολογισμού μέτρησης κορεσμού του οργανισμού στο άζωτο, το οποίο σκοπό έχει να φέρει τον δύτη με ασφάλεια στη επιφάνεια. Αυτό δεν έχει αλλάξει. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ο ίδιος και το DIVE COMPUTER δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τεχνητό όργανo μέτρησης δεδομένων.

Ερ: Ναί, αλλά o DecoBrain ήταν πιο μεγάλος σε μέγεθος από τα σημερινά κομπιούτερ;

Μα φυσικά, ο τότε Intel 80C48 είχε βέβαια τον επεξεργαστή και τις μονάδες μνήμης (RAM & ROM) έπρεπε όμως να επεκτείνω την μνήμη ROM με εξωτερικές μονάδες, όπως επίσης και άλλα συμπληρώματα και να μην ξεχνάμε και τις μπαταρίες για να υπάρχει αυτονομία για τουλάχιστον 36 ώρες και να μπορεί να γίνει επαναφόρτιση μέσα σε 8 ώρες. Οι σημερινοί υπολογιστές είναι και πιο γρήγοροι αλλά χρειάζονται και λιγότερη ενέργεια.

Ερ: Πότε πήγες για πρώτη φορά για κατάδυση με το DIVE COMPUTER σου και πώς ήταν?

Λοιπόν, έπρεπε να τοποθετήσω τις δύο πλατίνες, τη μία πλατίνα ένδειξης και τη πλατίνα υπολογισμών καθώς και έναν αισθητήρα πίεσης σε ένα δοχείο που να αντέχει την πίεση. Αυτό το κατασκεύασα στον τόρνο απο ένα κομμάτι αλουμινίου, κόλλησα ένα γυαλί και στερέωσα επίσης ένα αδιάβροχο διακόπτη και ένα κουτί με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες (νικελίου/καδμίου). Και το πρώτο  DIVE COMPUTER του κόσμου ήταν έτοιμο. Καταδύθηκα μ’ αυτό την πρώτη φορά το φθινόπωρο του 1980 στην λίμνη Βάλενσε στην Ελβετία περίπου 25 λεπτά μακρυά από το Λίχτενσταϊν. Και μετά και στο Πορτοφίνο στην Ιταλία.

DecoBrain - Prototype

Ερ: Τι είπε ο καθ. Bühlmann όταν του έδειξες το DIVE COMPUTER; Ήταν έτσι κι αλλιώς σκεπτικός απέναντί σ’ όλο αυτό και φοβόταν για το χειρότερο σε ότι αφορούσε το «τρελλό» αντικείμενο της διδακτορικής σου εργασίας;

Η χαρά για το ότι τα κατάφερα ήταν τεράστια! Ο καθηγητής Bühlmann ήταν ενθουσιασμένος. Και από τότε έγινα ας πούμε το δεξί του χέρι και του προγραμμάτισα το σύστημα ZHL-12 στη γλώσσα BASIC στον υπολογιστή του. Αυτό ήταν παράλληλα και ένας καθρέπτης των βελτιώσεων που ήθελα για τους μικρουπολογιστές και του καθιστούσαν δυνατό να κάνει όλους τους υπολογισμούς και τους πίνακες στο γραφείο του. Και αυτό χωρίς να πρέπει να πάει στο κεντρικό σύστημα υπολογιστών του πανεπιστημίου.

Ερ: Πώς το παρουσίασες στον καθηγητή και πότε;

Ηταν τέλος Οκτωβρίου του 1980, μαζί με τον Benno Schenk στον θάλαμο πίεσης του εργαστηρίου του πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Ο Schenk και εγώ βάλαμε τον DIVE COMPUTER σε ένα δοχείο με νερό και το βυθίσαμε στον θάλαμο πίεσης. Ο καθηγητής μας καθοδηγούσε δίνοντας μας τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με το προφίλ κατάδυσης και ο Schenk το εκτελούσε. Δεν θυμάμαι ποτέ άλλη φορά να υπάρχει κάτι τόσο μικρό στον θάλαμο που να τραβούσε την προσοχή και τον θαυμασμό του καθηγητή. Απόρρησε πάρα πολύ όταν το μικρό αυτό κουτάκι αλουμινίου τα έδειχνε όλα σωστά. Τους μηδενικούς χρόνους, τους ξεχωριστούς χρόνους αποσυμπίεσης και στάσεων, επίσης τον ολικό χρόνο ανάδυσης και φυσικά το βάθος και τον χρόνο κατάδυσης. Επίσης και η προειδοποίηση για την ταχύτητα ανάδυσης αναβόσβηνε από τα 10 μ./λεπτό σωστά και γινόταν όλο και πιο γρήγορο ώσπου στα 20 μ./λεπτό άλλαξε σε ένα κόκκινο συνεχόμενο φώς.

Ερ: Και στην συνέχεια τι έγινε;

Το καλοκαίρι του 1981 ίδρυσα την DIVETRONIC AG στο Λίχτενσταϊν και αποτελείωσα τα πρώτα έξι πρωτότυπα κομμάτια τα οποία το φθινόπωρο του 1981 τα πήρα μαζί μου στην Κολωνία της Γερμανίας στην έκθεση της SPOGA (σημερινή ISPO). Αυτή την πρώτη μικρή σειρά την είχα τοποθετήσει σε ένα περικάλλυμα που είχα κατασκευάσει από Hugyfot, ειδικά για την περίπτωση. Στην SPONGA παρουσίασα τη συσκευή στο περίπτερο της TAUCHTEAM και θέλησα να τραβήξω την προσοχή για να μπορέσω να δώ αν γίνει κάτι με την εμπορευματοποίησή τους. Αυτό προσπαθήσαμε να το διαπιστώσουμε και με ένα ερωτηματολόγιο σε ένα περιοδικό (AQUANAUT). Οι απαντήσεις ήταν ενθαρρυντικές και έτσι βρήκα στο Λίχτενσταϊν και στη γύρω περιοχή επιχειρηματίες οι οποίοι μου έδωσαν χρήματα αντί μετοχών της DIVETRONIC AG. Με τα χρήματα αυτά βγήκε το DIVE COMPUTER το 1982 στην αγορά, με την ονομασία „HANS HASS DECO BRAIN“  

Hans Hass DecoBrain '81 Exhibition model - HUGYFOT CASE

Ερ: Τι σχέση είχε ο καθ. Δρ. Hans Hass μ’ αυτό;

Ο καθ. Δρ. Hans Hass έπαιξε έναν πολύ σπουδαίο ρόλο. Πρώτον, μου έδωσε μετά από μία δίωρη παρουσίαση μια επιταγή 100 χιλ. ελβ. φράγκων και μου είπε: «Αυτό θα σας βοηθήσει σίγουρα για να βρείτε και άλλους επενδυτές». Στην συνέχεια έδειξε την απαραίτητη εμπιστοσύνη και με υποστήριξε στην προώθηση αλλά και σαν μέντορας. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα να είχα στήσει την εταιρία και να είχα τα εκατομμύρια που χρειαζόταν για να περάσω στην παραγωγή του DecoBrain καθώς και να ξεπεράσω τα προβλήματα και τα μπερδέματα μέχρι να καταφέρουμε να έχουμε και οικονομική επιτυχία. Ήμασταν πρωτοπόροι και είχαμε να αντιμετωπίσουμε πίνακες καταδύσεων, ρολόγια και βαθύμετρα. 

Ερ: Εφτιαξες επίσης και το DIVE COMPUTER του αμερικανικού πολεμικού  ναυτικού, πώς έγινε αυτό;

Χωρίς να το γνωρίζω, το πολεμικό ναυτικό της Αμερικής, εργαζόταν ταυτόχρονα με μένα επάνω στο ίδιο θέμα. Εχοντας σαν βάση εννιά διαφορετικούς τύπους ιστών. Επάνω σ’ αυτό το μοντέλο στηριζόταν και η καταδυτική ταμπέλα - πίνακας του πολεμικού ναυτικού γνωστή και ως PADI TABELLE. Ομως δεν κατάφεραν να έχουν θετική κατάληξη.

DecoBrain I - Original

MicroBrain - Different Versions / Dacor / Scubapro

Tην ώρα που γράφετε αυτό το άρθρο μια δυσάρεστη τροπή έχει πάρει ο βίος και η πολιτεία αυτού του ιδιοφυούς επιστήμονα. Η περίπτωση του έχει συγκλονίσει το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν, καθώς ο δικαστικός του αντίπαλος τραπεζίτης και πρόεδρος της τράπεζας που έχει μηνύσει ο Jurgen Hermann πυροβολήθηκε στο υπόγειο της τράπεζας. Η αστυνομία πιστεύει ότι δράστης είναι αυτός και ότι ίσως πήδηξε στο Ρήνο και αυτοκτόνησε. Η μεγάλη έρευνα για τον ένοχο ήταν μέχρι το βράδυ της περασμένης Δευτέρας ανεπιτυχής. Το αυτοκίνητο του και κάποια προσωπικά του έγγραφα βρέθηκαν στο Ruggel. Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές του Λιχτενστάιν, δράστης φέρεται να είναι ο 58χρονος σήμερα πρώην διαχειριστής του αμοιβαίου κεφαλαίου και εφευρέτης του υπολογιστή κατάδυσης Jürgen Hermann. Ο άνθρωπος που οδηγεί εδώ και χρόνια μια άγρια ​​εκστρατεία κατά των τραπεζών, του πολιτικού κατεστημένου στο Πριγκιπάτο και κατά της δικαστικής εξουσίας. Το θύμα ήταν ο επιχειρησιακός αρχηγός της πρώην τράπεζάς που συνεργαζόταν και είχανε αβυσσαλέες διαφορές. Μετά από έρευνα της αστυνομίας ο ένοχος με τα πόδια ακολούθησε το θύμα λίγο μετά τις 7 η ώρα μέσα στην ανοιχτή πόρτα του γκαράζ της Τράπεζας Frick. Ρίχτηκαν τρεις πυροβολισμοί από ένα πιστόλι διαμετρήματος 9 χιλιοστών όταν το θύμα είχε σταθμεύσει το αυτοκίνητο του και βγήκε. Ο νεκρός άνδρας βρέθηκε λίγο αργότερα από έναν τραπεζικό υπάλληλο. Το θύμα ήταν ο Juergen Frick 48 χρονών, πρόεδρος της Τράπεζας Frick & Co AG στο Balzers. Ηταν αδελφός του πρώην κυβερνήτη του Λιχτενστάιν Mario Frick, ο οποίος ήταν επικεφαλής της κυβέρνησης απο το 1993 και είχε εμπλακεί στην διαμάχη με τον Hermann. Το αυτοκίνητο του δράστη βρέθηκε εγκαταλελειμμένο στον πυροσβεστικό σταθμό πέντε ώρες αργότερα στο δήμο Ruggel. Η αστυνομία του Ρήνου ανακάλυψε το διαβατήριο και την άδεια οδήγησης του καταζητούμενου. Διαβατήρια, χειρόγραφες σημειώσεις με την ομολογία της πράξης και διάφορα άλλα στοιχεία εκτιμούνται απο την αστυνομία. Μια μεγάλη αναζήτηση και έρευνα γίνεται αυτές τις ώρες με σκυλιά της αστυνομίας, ελικόπτερα και δύτες που χτενίζουν όλη την παραποτάμια περιοχή του Ρήνου. Πάνω απο 90 ειδικευμένοι αστυνομικοί και άλλοι 20 απο την Ελβετία σαρώνουν όλη την περιοχή για τον εντοπισμό του πτώματος. Ελικόπτερα με ειδικές θερμικές κάμερες επίσης σαρώνουν την περιοχή, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι ομάδες αναζήτησης βρήκαν ένα κομμάτι ιματισμού του δράστη. Κανένα άλλο ίχνος του δράστη δεν βρέθηκε μέχρι στιγμής, ούτε το όπλο του εγκλήματος, πράγμα που οδηγεί την αστυνομία στη σκέψη να μην έχει αυτοκτονήσει και να έστησε όλο το σκηνικό. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν οτι τον αναζητεί η ΙΝΤΕRPOL σε όλο τον κόσμο. Διάφορα σενάρια οτι διέφυγε με άλλο διαβατήριο και ταυτότητα εξετάζονται επίσης. Πρόκειται για έναν πανέξυπνο άνθρωπο, είπε η ειδική ψυχολόγος που ήξερε τον Hermann, που όμως διακατέχεται απο ναρκισσισμό και υπεροψία. Η τρομερή διαμάχη ξεκίνησε όταν μήνυσε το κράτος πριν από μερικά χρόνια, ζητώντας ένα τεράστιο ποσό ως αποζημίωση σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, επειδή η Αρχή Χρηματοπιστωτικής Αγοράς εγκλώβισε τα κεφάλαιά του και τα έθεσε υπό παρακολούθηση οδηγώντας τον στην καταστροφή. Απο τότε διακατέχοταν απο μανία εκδίκησης προς τους αντίδικούς του, μάλιστα είχε προειδοποιήσει αρκετές φορές στο παρελθόν με απειλητικά γράμματα και άρθρα που δεν εισακούστηκαν. Η Τράπεζα Frick μηνύθηκε για 33 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα, τρεις από τους διευθυντές της μηνύθηκαν για 10 εκατομμύρια φράγκα ο καθένας, ένας εκ' των οποίων είναι το θύμα της υπόθεσης. Στις 11 Απριλίου ανακοίνωσε μια νέα δίκη κατά του Πριγκιπάτου ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ήθελε να ζητήσει αποζημίωση στο ποσό των 360 εκαττομυρίων ελβετικών φράγκων!

Ελλήνισε και Απέδωσε:  #Κώστας Ανδρεάδης