Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΣΑΝ ΓΡΑΝΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ

Οι οργανισμοί πιστοποίησης είναι κερδοσκοπικού χαρακτήρα που υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από την καταδυτική βιομηχανία κατασκευής εξοπλισμού. Όλοι οι εκπαιδευτές βρίσκονται κάπου στη μέση σαν συνδετικός κρίκος μεταξύ των μαθητών τους και της καταδυτικής βιομηχανίας. Πιστευόταν παλιά ότι αν ο μαθητής αγοράσει εξοπλισμό θα είναι πιο δύσκολο να εγκαταλείψει το σπορ και ότι θα κρατήσεις τους μαθητές σου στο σπορ επειδή απλά αγόρασαν εξοπλισμό. Αυτό έχει μια μορφή αλήθειας μεσοπρόθεσμα, άλλα αποδείχτηκε ότι δεν λειτουργεί μακροπρόθεσμα. Για τις εταιρίες φυσικά ζητούμενο είναι το συνεχόμενο εύκολο και γρήγορο κέρδος και έτσι αναπτύχτηκε μια στρατιά ανθρώπων παγκοσμίως βασισμένη πάνω σε αυτό το σχέδιο και το μοντέλο μάρκετινγκ με σεμινάρια προώθησης και πωλήσεων. Με την ανάπτυξη όμως της τεχνολογίας μέσα στα χρόνια φάνηκε ότι η καταδυτική αγορά λιανικής πώλησης προϊόντων υπερέχει κατά πολύ και βρίσκεται πολλά βήματα μπροστά ενώ η διδακτική των καταδύσεων μπήκε σε δεύτερη μοίρα. 

  

Αργά αλλά σταθερά υποσκέλισε την καταδυτική διδακτική και διδασκαλία δεξιοτήτων και έγινε κυρίαρχος των εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Συνεχώς κατασκευάζονται υπέροχα, σύγχρονα και πρωτοποριακά υλικά και εξαρτήματα που απορείς ποιος θα τα αγοράσει. Κάθε χρόνο παρουσιάζονται οι καινούργιες «κολεξιόν» στις εκθέσεις ανά τον κόσμο ακριβώς βασισμένες επάνω στην φιλοσοφία των ρούχων και της μόδας που επικρατεί παγκοσμίως. Φυσικά με τον ρυθμό που παράγει η καταδυτική βιομηχανία είναι αδύνατον να απορροφηθούν και έτσι στοκάρεται σε αποθήκες ένα μεγάλο μέρος αυτού του εξοπλισμού. Η εξέλιξη στον τομέα του καταδυτικού εξοπλισμού έχει κάνει άλματα μέσα στα χρόνια και αυτό λειτουργεί φυσικά προς το καλύτερο για όλους. Για τους εκπαιδευτές και τα καταδυτικά κέντρα έχει μεγάλο όφελος γιατί γίνεται η δουλεία τους πιο εύκολα και χωρίς φθορές, απώλειες και κυρίως πιο ασφαλέστερα, για τους μαθητές επίσης ο σύγχρονος καταδυτικός εξοπλισμός έχει αποτρέψει πολλά προβλήματα ασφάλειας που δημιουργήθηκαν τα παλιά χρόνια αφού υπάρχουν οι απαραίτητες πιστοποίησης προϊόντων και η τυποποίηση που έχει κάνει τον εξοπλισμό πιο ασφαλή προς χρήση από τον ίδιο τον χρήστη. Δεν έγινε όμως το ίδιο και με την καταδυτική εκπαίδευση από καθαρά διδακτική άποψη. Τα εγχειρίδια που γραφτήκαν πάνω σε διδακτικές αρχές του 1960 και ’70 στην Αμερική και Ευρώπη παρέμειναν πολλά χρόνια στάσιμα από καθαρά εκπαιδευτική άποψη. 

 

Εκατομμύρια πτυχιούχοι αυτοδύτες σε όλο τον κόσμο εκπαιδεύτηκαν ακριβώς με τον ίδιο «κονσέρβα» τρόπο όλα αυτά τα χρόνια από συγγράμματα που δεν άλλαξαν όσο άλλαζαν μέσα στα χρόνια οι εξελίξεις στη διδακτική επιστήμη και από πράγματα που αποδείχτηκαν λάθος διδακτικά και ήταν παρωχημένα και μιας άλλης εποχής. Υπήρξε η εποχή που ο καλύτερος εκπαιδευτής στην καταδυτική βιομηχανία ήταν ο καλύτερος πωλητής προϊόντων και το καλύτερο καταδυτικό κέντρο ήταν εκείνο που πουλούσε τα πιο πολλά πτυχία και είχε τις καλύτερες πωλήσεις σε εξοπλισμούς και ίσως ακόμα να είναι έτσι. Καταλαβαίνω φυσικά την ανάγκη να στηριχτεί η βιομηχανία γιατί είναι ως ένα βαθμό αλληλένδετα πράγματα αλλά αυτό έγινε εις βάρος της παροχής διδακτικών υπηρεσιών στους πελάτες. Και αν μη τι άλλο οι εταιρίες πιστοποίησης διατείνονται ότι είναι εκπαιδευτικοί οργανισμοί. Το μοντέλο δηλαδή να του πουλήσουμε το πτυχίο, να του πουλήσουμε εξοπλισμό, να του πουλήσουμε συνεχιζόμενη εκπαίδευση και κάρτες και έτσι να τον κρατήσουμε σαν πελάτη ισχύει πάντα. Ποιος νοιάστηκε για την ποιότητα της εκπαίδευσης, για την σωστή διδακτική προετοιμασία των μαθητών, ποιος νοιάστηκε για τα λάθος πράγματα, για τα πρότυπα που αποδείχτηκαν λάθος και οπισθοδρομικά, για λάθος ορολογίες που επικράτησαν μέχρι και σήμερα, για τις ασκήσεις που γινόντουσαν λάθος και είχαν άμεση σύνδεση με το στρατιωτικό παρελθόν της καταδυτικής εκπαίδευσης; Κανείς δεν νοιάστηκε έκτος από τον «ψαγμένο» και καταρτισμένο εκπαιδευτή και την εκπαιδεύτρια, τον  κύριο και την κυρία «εξαίρεση στον κανόνα», τον αφανή ήρωα της υπόθεσης, το γρανάζι και τον τροχό που χρειάζεται για να ρολάρει το σύστημα, τον συνδετικό κρίκο που λέγαμε στην αρχή. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι ότι άλλαξε η φύση των καταδυτικών ατυχημάτων στη συνείδηση της παγκόσμιας καταδυτικής κοινότητας. 

Από εκεί που παλιά πιστεύονταν ότι υπεύθυνος για τα ατυχήματα ήταν ο εξοπλισμός ή η κακή χρήση του, τώρα πιστεύεται ότι υπεύθυνος για τη δημιουργία ατυχημάτων είναι ο ανθρώπινος παράγοντας και το χαρακτηριστικό του ανθρώπινου λάθους. Λίγους απασχόλησε το γεγονός ότι το ανθρώπινο λάθος παράγεται από ελλιπή εκπαίδευση και ανεπαρκή ή παρωχημένη διδασκαλία των καταδυτικών δεξιοτήτων. Εκατοντάδες ανέτοιμοι αυτοδύτες πραγματοποιούν εκεί έξω εκατοντάδες καταδύσεις πέρα από το επίπεδο γνώσης και εμπειρίας τους άπλα και μόνο επειδή κατέχουν την κατάλληλη κάρτα. Ακόμα λιγότερους απασχόλησε το γεγονός ότι το ανθρώπινο λάθος χρειάζεται να καταγραφεί και να εξηγηθεί για να μην ξαναγίνει. Η καταδυτική κοινότητα κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί ή κάνει πως δεν υπάρχει. 

Ακόμα χειρότερα, κάνεις δεν μιλάει για καταδυτικά ατυχήματα και όλοι προσπαθούν να τα κρύψουν αντί να τα γνωστοποιούν και να μαθαίνουμε όλοι από τα λάθη μας. Είδατε ποτέ τους οργανισμούς να αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για ένα ατύχημα; Ούτε θα δείτε ποτέ γιατί ως γνωστόν φταίει πάντα ο εκπαιδευτής (που αντιπροσωπεύει τον οργανισμό και ποτέ το αντίθετο), ο υπεύθυνος του κέντρου, ο εξοπλισμός, οι θαλάσσιες συνθήκες, ο ίδιος ο άνθρωπος αλλά ποτέ μια ελλιπής εκπαίδευση. Μόλις τα τελευταία χρόνια ξεπετάγονται ιδέες και πρακτικές για την καταγραφή των λαθών ενώ ακόμα δεν έχει θεσπιστεί ένας φορέας μέτρησης και καταγραφής των ατυχημάτων υποβρυχίως όπως γίνεται στα ιατρικά ατυχήματα, στα ατυχήματα της πολιτικής αεροπορίας ή στα ατυχήματα της βιομηχανίας χημικών και αλλού όπου υπάρχει ενιαίος φορέας με αξιολογητές και εμπειρογνώμονες. Οι εταιρίες φυσικά γιγαντώθηκαν επάνω στο μοντέλο της πώλησης αλλά η καταδυτική εκπαίδευση έμεινε για χρόνια στάσιμη να παρακολουθεί σαν θεατής. 

 

Μοναδικός φάρος οι καινούργιες εταιρίες τεχνικής κατάδυσης που έφεραν μια πραγματική επανάσταση στο χώρο τόσο σε θέματα εξοπλισμού (και διαδικασίες τυποποίησης στην εφαρμογή και κυρίως στην διαμόρφωση του εξοπλισμού) όσο και πραγματικής και λειτουργικής εκπαίδευσης με τα εκπαιδευτικά πρωτόκολλα εκπαίδευσής τους. Ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης είχε πει:   

''Δεν αλλάζεις τα πράγματα πολεμώντας το παλιό αλλά δημιουργώντας κάτι νέο που κάνει το παλιό να μοιάζει παρωχημένο.

Και αυτό ακριβώς έκαναν. Η συμβολή τους είναι μεγάλη στην αφύπνιση της καταδυτικής εκπαιδευτικής διαδικασίας και με δειλά βήματα καταφέρνει να περάσει και στις διαδικασίες στην ψυχαγωγική κατάδυση και θα εκτιμηθεί εν καιρώ.

Πρωτότυπο Άρθρο του Κώστα Ανδρεάδη

Αγοράστε το βιβλίο μου σε e-Book για Tablets / Smartphones / PC με λογαριασμό PayPal ή Credit Card
https://payhip.com/b/pS9s
...και σε έντυπη μορφή στο eBay https://www.ebay.com/usr/nostalgia.gr με δωρεάν μεταφορικά για Ελλάδα!

.